- yazıq
- yazık
Azərbaycanca-Türkcə Lüğət. 2011.
yazıq
Look at other dictionaries:
yazıq — 1. sif. Dinc, sakit, fağır, aciz. Yazıq adam. – Yazıq Ələsgəri oda salıbdı; Fələk gözdən salıb, o da salıbdı. A. Ə.. Gah müdirin acıqlı qaşqabağı; O sayaq qorxudub yazıq uşağı. . A. S.. Vəzirov yenə də aciz və yazıq bir görkəm alıb, boynunu yana… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yazıq-yazıq — 1. z. Yazıq vəziyyətdə, fağır fağır, məzlum məzlum. Yazıq yazıq baxmaq. Yazıq yazıq oturmaq. Yazıq yazıq danışmaq. – Yazıq yazıq dayanaraq o, əlləri qoynunda; Buyur, məni öldür, deyər qul zənciri boynunda. S. Rüst.. Gülsəhər yazıqyazıq dayanıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yazıq-yuzuq — top. dan. Yazıq, aciz, fağır adamlar; əlsiz ayaqsızlar. Koroğlu həmişə yazıq yuzuğun, əlindən iş gəlməyən adamların dalınca ya özü gedər, ya da dəlilərin say seçmələrindən göndərər. «Koroğlu» … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
mühin — ə. yazıq, fağır … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müstəmnəd — ə. yazıq, biçarə, zavallı … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
məğmun — ə. yazıq, miskin … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
yazıqcığaz — «Yazıq»dan oxş. <Əbdül:> Bir neçə ay bundan qabaq Sara bu evdə xanım idi. İndi. . adamsız kənizlər kimi bu qaranlıq daxmada can üstündədir. . . Yazıqcığaz dəxi ağır dəqiqələrdədir. C. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boynuburuq — sif. dan. Məzlum, məhzun, yazıq, fağır; yetim. // zərf Yazıq yazıq, fağır fağır. Gözü yolda boynuburuq qalınca; Ölüm aşiqlərə xoş səadətdi. Q. Z … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fağır — is. və sif. <ər.> 1. Aciz, yazıq, məzlum; dinc, sakit. Fağır kişi. – <Nəbi pristav Mehdi bəyi görcək deyinir:> Ə, bu fağırı niyə qəhr edirsən? «Qaçaq Nəbi». <Hacı Qara:> . . Mən bir fağır adamam, peşəm sövdəgərlikdir. M. F. A..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
məzlum — sif. və is. <ər.> 1. Zülm çəkmiş, zülm olunmuş, zülmə məruz qalmış, zülm altında olan (zalım əksi). Məzlum xalq. Məzlum adam. – Məzlumların göz yaşı dərya olacaqmış; Dəryaları, ümmanları neylərdin, ilahi?! M. Ə. S.. Ölümlərin pəncəsində… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qərib — sif. <ər.> 1. Yad yerdə olan, qürbətdə yaşayan, özgə yerli, gəlmə. Dünən görürdüm ki, qərib osmanlılar qaçırlar konsulxanaya ki, təzə sultanın taxta çıxmasından yana konsula «mübarək olsun» desinlər. C. M.. Deyirlər ki, qərib yolçu bu… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
